خفقان در داخل؛ اعتراض در خارج

معترضان خارج کشور می‌گویند می‌خواهند همبستگی خود را با زنانی نشان دهند که حقوق‌شان تحت حاکمیت رژ‌یم طالبان پایمال شده است. آن‌ها می‌خواهند صدای زنان داخل کشور باشند. می‌خواهند پلی برای آن‌ها به دنیای بیرون باشند…

زنان و فعالیت‌های زیرزمینی برای دور زدن طالبان

از حدود یک دهه پیش در شهرهای مترقی‌تر کشور، باشگاه‌های مجهز به تجهیزات پیشرفته با تلویزیون‌های پلاسما و پخش موسیقی کم‌کم در میان زنانِ تحصیل کرده و مسلکی محبوبیت پیدا کرد. اما دیگر تمام شد…

زیر پوست افغانستان؛ خطرِ از دست دادن‌های بیشتر

از زمان بازگشت طالبان، تجاوز به حقوق زنان پیوسته ادامه داشته است. بر خلاف وعده‌های اولیه‌شان مبنی‌بر احترام به حقوق زنان مطابق شریعت ‌ــ‌ از جمله داشتن کار و تحصیل ‌ــ‌ طالبان به‌طور سازمان یافته زنان و دختران را از عرصه عمومی حذف می‌کنند…

فرار از افغانستان؛ دشواری‌های زندگی در غربت

دروازبان تیم ملی فوتبال افغانستان حالا در استرالیا زندگی می‌کند. این‌جا هر وقت زندگی او غیرقابل تحمل می‌شود، به ساحل می‌رود و به صدای آرام امواج گوش می‌کند و در تاریکی و انزوا، فرصت فکر کردن و سوگواری دارد…

سکوت غربی‌ها در برابر زن‌ستیزیِ طالبان شرم‌آور است

مترقیان غربی از انتقاد از استبداد اسلامی اکراه دارند. چه‌طور بدون انتقاد از اسلام می‌توان رژیم‌های افغانستان و ایران را محکوم کرد؟ غیرممکن است بدون آن‌که اسلام را زیر سوال ببری، علیه زن‌ستیزیِ طالبان یا حجاب اجباری در ایران حرف بزنی…

باید صدای زنان افغانستان باشیم

زنان افغانستان یاد گرفتند که از جامعه بین‌المللی خصوصا آمریکا و شرکای غربی‌اش توقع چندانی نداشته باشند. ما خواهان دعوت‌نامه از پارلمان اروپا و سازمان ملل، یا حمایت صرفا لفظی، یا جلب توجه رسانه‌ای نیستیم…

طالبان می‌خواهند منزوی باشند اما زنان را افسار کنند

طالبان اجرای شریعت را مهم‌تر از هر چیزی می‌دانند و برای‌شان مهم نیست مردم افغانستان چه مصیبتی را متحمل خواهند شد: خواه سرکوب آزادی‌ها و نیروی اقتصادی باشد خواه محرومیت از حمایت سیاسی و مالی و بشردوستانهٔ بین‌المللی…

آیا زنان افغانستان همه چیز را باخته‌اند؟

در این کشور سنتی وجود کارکنان زن برای تماس با زنان حیاتی است، و فروپاشی اقتصاد باعث شده تا سازمان‌های غیردولتی بزرگ‌ترین کارفرمایان باشند؛ هزاران کارمند زنِ مشغول به کار در این سازمان‌ها نان‌آور خانواده‌های خودشان بودند…