حملهٔ سازمان‌یافته به حقوق زنان؛ تلاش برای نهادینه کردن مردسالاری
سیل حملات به حقوق زنان از سوی اسلامیست‌های تندرو به ما هشدار می‌دهد که تفکر منحرف به کجا ختم خواهد شد. این نباید به امر عادی بدل شود. مردسالاری یک دنیای کهنهٔ در حال مرگ است…
فرار از افغانستان؛ دشواری‌های زندگی در غربت
دروازبان تیم ملی فوتبال افغانستان حالا در استرالیا زندگی می‌کند. این‌جا هر وقت زندگی او غیرقابل تحمل می‌شود، به ساحل می‌رود و به صدای آرام امواج گوش می‌کند و در تاریکی و انزوا، فرصت فکر کردن و سوگواری دارد…
سکوت غربی‌ها در برابر زن‌ستیزیِ طالبان شرم‌آور است
مترقیان غربی از انتقاد از استبداد اسلامی اکراه دارند. چه‌طور بدون انتقاد از اسلام می‌توان رژیم‌های افغانستان و ایران را محکوم کرد؟ غیرممکن است بدون آن‌که اسلام را زیر سوال ببری، علیه زن‌ستیزیِ طالبان یا حجاب اجباری در ایران حرف بزنی…
باید صدای زنان افغانستان باشیم
زنان افغانستان یاد گرفتند که از جامعه بین‌المللی خصوصا آمریکا و شرکای غربی‌اش توقع چندانی نداشته باشند. ما خواهان دعوت‌نامه از پارلمان اروپا و سازمان ملل، یا حمایت صرفا لفظی، یا جلب توجه رسانه‌ای نیستیم…
طالبان می‌خواهند منزوی باشند اما زنان را افسار کنند
طالبان اجرای شریعت را مهم‌تر از هر چیزی می‌دانند و برای‌شان مهم نیست مردم افغانستان چه مصیبتی را متحمل خواهند شد: خواه سرکوب آزادی‌ها و نیروی اقتصادی باشد خواه محرومیت از حمایت سیاسی و مالی و بشردوستانهٔ بین‌المللی…
فیفا باید تیم فوتبال زنان افغانستان را به رسمیت بشناسد
فوتبالیست‌های زن افغانستان ورزش‌شان و کشورشان را دوست دارند. دنیای فوتبال باید پیام روشنی به طالبان ارسال کند: زنان حق کار و تحصیل و بازی در زمین فوتبال را دارند…
آیا زنان افغانستان همه چیز را باخته‌اند؟
در این کشور سنتی وجود کارکنان زن برای تماس با زنان حیاتی است، و فروپاشی اقتصاد باعث شده تا سازمان‌های غیردولتی بزرگ‌ترین کارفرمایان باشند؛ هزاران کارمند زنِ مشغول به کار در این سازمان‌ها نان‌آور خانواده‌های خودشان بودند…
۲۰۲۲: سال عقب‌گرد زنان افغانستان
تهدید تروریسم همیشگی‌ست و هر قدم به سمت آزادی و آموزش بهای سنگینی برای زنان دارد، و گاهی به قیمت جان‌شان تمام می‌شود. اما زنان نمی‌خواهند برده باشند، پس مرتب اعتراضاتی را علیه رژیم طالبان سازمان‌دهی می‌کنند…
انقلاب فمنیستی ایران… چرا و چگونه؟
در سال‌های اولِ جمهوری اسلامی، زنان تنها بودند. جامعه مدنی، گروه‌های سیاسی، و مردان از آن‌ها حمایت نمی‌کردند. اما بعد فهمیدند که ظلم و تبعیض در جامعه مثل «ویروس» است. اگر از ابتدا مهار نشود، بقیه را هم مبتلا می‌کند…
از انقلاب زنانهٔ ایران علیه رژیم دینی چه می‌توان آموخت؟
با شیوع شبکه‌های اجتماعی، زنان ایرانی اعتراضات خود علیه حجاب اجباری که ستون اساسیِ جمهوری اسلامی برای کنترلِ جامعه است را به فضای آنلاین کشاندند و تصاویر خودشان را بدون حجاب اجباری در اماکن عمومی منتشر کردند…
